رفتم سینما تا فیلم ملک سلیمان رو ببینم. فیلم واقعا جالب و تأثیرگذاری بود. در مورد این فیلم و نقد و صحبتهای پیرامونش زیاد گفته شده . پس من قصد ندارم نقد فیلم کنم. قصد من نقد فیلم دیدن است!
واقعا متأسف شدم از دیدن آدمهایی که بعد از گذشت این همه سال از عمرشون هنوز فرهنگ فیلم دیدن رو یادنگرفتند!
تصور کنید سالنی رو که تا آخرین صندلیش پر از مردمی و خانواده هاییه که برای دیدن فیلم مورد علاقه شون وقت گذاشتند و هزینه کردند و حالا اومدن تا در آرامش و در یک فضای به اصطلاح فرهنگی به تماشای فیلم بپردازند ...
در این میون چند جوون پاشون رو روی صندلی جلویی دراز کردن ، به شکلی که سایه ش با نور پروژکتورها روی دیوار افتاده و از اون ته سالن قابل دیدنه... هر چند لحظه یه بار هم با صدای بلند ناخوشایند و گوش خراشی که در تمام سالن شنیده می شه در مقابل هر دیالوگ فیلم یه تیکه می پرونند و چند نفری می زنند زیر خنده...
آخه آدم هم انقدر بی فرهنگ؟!
این رفتار به جز عقده ی جلب توجه ناشی از چی می تونه باشه؟ تا کی می خوایم بی ادبی های خودمون رو اسم آزادی روش بزاریم؟ اصلا به این فکر می کنیم که "حق الناس" یعنی چه؟
خلاصه اگه کسی از اون عده جوون مزاحم الان داره این مطلب رو می خونه باید به عرضش برسونم که من هیچ وقت از حق خودم نمی گذرم و رفتار اون شبشون تا ابد در نامه عملشون باقی خواهد موند.
